Dag 7 - hoe nu verder?

We werden vanochtend wakker om 07.30uur. De dag dat we om 11 uur moeten uitchecken en nog belangrijker: hoe gaan we legaal Colombia binnen komen?

We gaan ontbijten en bedenken van allerlei plannen, maar zo snel als de ideeën kwamen zo snel vegen we ze ook weer van tafel. Tot het ene heldere moment zo vroeg op de ochtend:

We draaien de reis om! In plaats van af te sluiten met de 5-daagse san blas boottocht, gaan we volgende week starten met de 5-daagse tour. We boeken een ticket vanuit Medellin(colombia) terug naar Panama city op de dag voordat we terug naar Nederland vliegen. Probleem opgelost! Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.

We nemen om 12.00uur de boot naar het vaste land omdat we door onze dollars heen zijn. Vervolgens gaan we naar Bastimentos eiland, Bubba's house. Een klein hostel aan de oceaan, gerund door Franstalige Belgen. We arriveren er om 13.30uur.

Bastimentos is totaal anders dan Solarte. Hoofdzakelijk omdat het een kolonie van Jamaica is geweest. Hierdoor is de voertaal ook Engels en zie je vooral mensen met het Jamaicaanse uiterlijk.

Terug naar Bubba's house. We worden vriendelijk ontvangen door het personeel en de 12 jarige Raphael. Hij is het neefje van een locale vriend van de eigenaar. Een goedlachs en plezierig mannetje.
Chillend in de hangmat vertelt Raphael mij dat hij fan is van de voetballer Pele. Bijzonder want pele was vooral in de jaren '70 actief. Hij wist te vertellen dat pele vroeger geen bal had en daarom met kokosnoten voetbalde. Dat had Raphael dus ook eens geprobeerd. Maar na een trap lag zijn hele voet open. Eenmaal thuis was zijn moeder boos geweest. Zijn reactie raakte mij echt: mam, I want to be Pele so I have to do! Op mijn vraag of hij op school ook voetbalde vertelde hij dat ze de watertaxi moesten betalen om naar school te kunnen en thuis was daar geen geld voor dus hij ging 1 keer in twee weken. Daarnaast had hij geen bal, maar hij had er een gezien voor 5 dollar. Dus hij ging er voor sparen als hij later geld verdiende. Vanaf dit moment stond voor mij vast: voor ik hier vertrek, krijgt deze jongen een cadeau!! En dat ga ik morgen regelen, want Raphael moest terug naar huis.

Gijs en ik wouden wat actiefs doen en zijn richting de jungle gelopen voor een nieuwe tocht. Onderweg richting de jungle zagen we ongelooflijk veel armoede en rotzooi. Spelende kinderen tussen bergen zwerfafval. Moeilijk om te accepteren dat wij hier aan vakantie aan het vieren zijn en de kids hier geen toekomst hebben.
Eenmaal in de jungle genoten we wederom van de pracht die de natuur te bieden heeft. Toen we op een gegeven moment overleg hadden om terug te keren ivm de invallende duisternis zagen we opeens op twee meter afstand een luiaard welke van de grond een hangende tak inklom. Het was een fantastisch moment. Midden in de jungle in Panama zien we op twee meter afstand een luiaard! Na de klim te hebben aanschouwd, hebben we 5 minuten later weer geluk. Wederom een luiaard!
Nadat we de jungle achter ons hebben gelaten lopen we tussen de 'huisjes' door naar beneden. Kinderen spelen overal. Er loopt een man van rond de 50 voor ons en hij stopt bij een spelend kind en geeft hem al zijn muntgeld. Hij vertelt mij dat hij vroeger niets had en niemand hem iets gaf. Het muntgeld is voor kinderen, het briefgeld om drugs van te kopen. Hij is verslaafd en waarschuwt iedereen om niet aan drugs te doen. Voor hem is het te laat.
Wat een contrast: een drugsverslaafde die niet bedelt om geld, maar het juist uitdeelt aan kinderen.