Dag 25
Blijf op de hoogte en volg Ard
24 Oktober 2017 | Colombia, Santa Marta
Tayrona national park.
Voor het eerst voel ik mij ziek deze vakantie. Vannacht ieder uur wakker geweest, een keer overgegeven en extreem veel gezweet. Na het opstaan heb ik het ook extreem warm.
Het is inmiddels 9.00uur in de ochtend en om 10.00uur moeten we vertrekken. Even is er de twijfel om mee te gaan, echter ik wil het tayrona park perse niet missen en neem een flinke portie aan diverse medicijnen.
Om 10.00uur hebben we een Uber taxi en die zal ons in 45-60minuten naar Tayrona Park brengen. Echter het loopt allemaal wat anders. De chauffeur rijdt allemaal rondjes door santa marta en uiteindelijk na een half uur stopt hij en zegt dat we er zijn en vanuit hier een bus moeten pakken. Echter hier hebben we niet voor betaald en dus weigeren we uit te stappen. De man wordt boos, belt iemand op en gaat nogal te keer. Uit de enkele zinnen Spaans die ik spreek maak ik op dat hij niet heel erg blij is met de buitenlanders in zijn wagen.
Uiteindelijk bleek het Nederlands gezegde te kloppen: de aanhouder wint.
We arriveren om ca. 12.00uur in het nationaal park. (Tot 2003 nog in bezit van de FARC. Zij gebruikte de jungle hier voor hun coca productie en vanuit hier te verschepen naar andere landen. )
Nadat we drie keer de entreeprijs ten opzichte van de locals hebben betaald kunnen we het park binnen. Binnen 5 minuten stuiten we op een grote apen familie. Vervolgens lopen we circa 2,5 uur bergop en bergaf dwars door de jungle. Af en toe komen we uit bij schitterende viewpoints over de oceaan en de parelwitte stranden. De jungle is ook erg divers: dan dichtbegroeid, dan weer meer open, dan een kwartier lang dwars tussen de palmbomen door en dan weer een cactussenveld. Erg bijzonder om doorheen te lopen. Ondertussen wordt er veel wildlife gespot.
Uiteindelijk zijn we na een tocht van circa 5 uur terug bij het startpunt. Nog nooit in mijn leven hebben we zoveel zweet verloren op een paar uur tijd. De tocht was af en toe zwaar afzien maar zeker de moeite waard.
Uiteindelijk waren we rond 19.00uur terug bij ons stekkie.
Na een verfrissende douche gaan we een hapje eten. Vandaag gaan we Europees eten want we hebben even genoeg van al dat (droge)vlees. Het wordt Italiaanse pasta.
Om 22.00uur lig ik in bed, de dag heeft veel energie gekost.
Voor het eerst voel ik mij ziek deze vakantie. Vannacht ieder uur wakker geweest, een keer overgegeven en extreem veel gezweet. Na het opstaan heb ik het ook extreem warm.
Het is inmiddels 9.00uur in de ochtend en om 10.00uur moeten we vertrekken. Even is er de twijfel om mee te gaan, echter ik wil het tayrona park perse niet missen en neem een flinke portie aan diverse medicijnen.
Om 10.00uur hebben we een Uber taxi en die zal ons in 45-60minuten naar Tayrona Park brengen. Echter het loopt allemaal wat anders. De chauffeur rijdt allemaal rondjes door santa marta en uiteindelijk na een half uur stopt hij en zegt dat we er zijn en vanuit hier een bus moeten pakken. Echter hier hebben we niet voor betaald en dus weigeren we uit te stappen. De man wordt boos, belt iemand op en gaat nogal te keer. Uit de enkele zinnen Spaans die ik spreek maak ik op dat hij niet heel erg blij is met de buitenlanders in zijn wagen.
Uiteindelijk bleek het Nederlands gezegde te kloppen: de aanhouder wint.
We arriveren om ca. 12.00uur in het nationaal park. (Tot 2003 nog in bezit van de FARC. Zij gebruikte de jungle hier voor hun coca productie en vanuit hier te verschepen naar andere landen. )
Nadat we drie keer de entreeprijs ten opzichte van de locals hebben betaald kunnen we het park binnen. Binnen 5 minuten stuiten we op een grote apen familie. Vervolgens lopen we circa 2,5 uur bergop en bergaf dwars door de jungle. Af en toe komen we uit bij schitterende viewpoints over de oceaan en de parelwitte stranden. De jungle is ook erg divers: dan dichtbegroeid, dan weer meer open, dan een kwartier lang dwars tussen de palmbomen door en dan weer een cactussenveld. Erg bijzonder om doorheen te lopen. Ondertussen wordt er veel wildlife gespot.
Uiteindelijk zijn we na een tocht van circa 5 uur terug bij het startpunt. Nog nooit in mijn leven hebben we zoveel zweet verloren op een paar uur tijd. De tocht was af en toe zwaar afzien maar zeker de moeite waard.
Uiteindelijk waren we rond 19.00uur terug bij ons stekkie.
Na een verfrissende douche gaan we een hapje eten. Vandaag gaan we Europees eten want we hebben even genoeg van al dat (droge)vlees. Het wordt Italiaanse pasta.
Om 22.00uur lig ik in bed, de dag heeft veel energie gekost.
-
27 Oktober 2017 - 19:24
Tante Mieke:
Hallo Ard en natuurlijk ook Gijs,
Wat geweldig dat jullie deze tocht hebben ondernomen, uit jullie reisverslagen te lezen zijn de tochten soms behoorlijk spannend maar oh wat fijn om deze ervaringen te mogen beleven.
Ben super trots op je Ard, deze onderneming zal je kijk op het leven verrijken.
Kom weer goed thuis.
Doei, tante Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
